Herşey sizin istediğiniz gibi olsaydı. Kendi açınızdan "dünyanın en mutlu insanıyım" diyebilir miydiniz?

Dünya hayatında bir insana tüm dilediklerini sunsak da asla daimi huzur ve mutluluğu bulamayacaktır. Çünkü bizim yaratılış fıtratımız buna meyillidir. Eskiler ne güzel demişler, '' bal yiyen baldan usanır '' diye, demek ki dünyanın en hoş şeyini yerken bile bıkabiliyoruz, nasıl daimi huzur ve mutluluk edinebilsin ki?

Öte yandan, elbette siz de haklısınız. Yoğu görmeden, asla eldekinin de kıymetini anlayamıyor insan. Ne zaman ki elindeki değerleri, nimetleri yitirmeye başlıyor, o vakit dünyaya dair pişmanlıkları, serzenişleri baş gösteriyor. Bilakis, insan eğer sağlıklı ve mutlu iken şükür edebiliyor, nimetlerin ve eldekilerin kıymetini anlayabiliyorsa dünyada ancak bir nebze olsun kalben ferahlığa erebilir. Şu dünyada sıhhat ve huzur dışındaki arayışı olanların tamamı bir gün, kesinlikle pişmanlıklar içinde kalacaktır.

Bu sahayı iyi değerlendirip de daimi huzurun olduğu ahirete yatırım yapmaktır ancak bize düşen.

Herkes mutluluğu farklı yerlerde arıyor üstad.. Benim için bir çocuğun tebessümle bana bakması bile beni mutlu edebilecek yeterli birşey. Bunun yanında herşey istediğimiz gibi olsaydı yeryüzünün cennetten bir farkı olmazdı. Ama buna da hamdolsun diyorum..

Bilmem, belki o vakit hep daha hep dahasını isteyen ve elindekilerle yetinmeyen insanlardan sadece biri olurdum. Az 'ı karar olmazdı muhtemelen. Yalan söylemeye de gerek yok.. Ya da başka profiller çizmeye.

Şu an hayat tam benlik. Acı, tatlı, ekşi, özlem ve aşk. Bence hayatı olduğu gibi kabullenmek daha mutluluk verici.