İnsan neden bu kadar doyumsuzdur? Neden elindekilerle yetinmez? Neden kendini frenleyemez?

Insan yaratıldığında. Allah içine kendi ruhundan üfledi. Ve buna rağmen kiymetlensin diye nefs te eklendi. Bu nefs ve ruh insanin içindeki tercihlerini oluşturuyor. Sonucuna göre insani meleklerden daha üstün ya da hayvanlardan daha alçak konuma düşürüyor. Nefs bencildir ac gözlüdür doymak bilmeyen şehvet, mal, mülk ve kibir kaplıdır. Insanın esas savaşıda esasında nefsiyle ilgilidir. Nefsi ben insanin içindeki saldırgan kuduz bir yaratığa benzetiyorum. Ne kadar doyurmaya kalkarsan başı boş bırakırsan o yaratık o kadar güçlü ve zaptedilemez bir hal alıyor. Zaptedilemez bir hal alan kişilerin de yaptıkları ile hayvandan daha aşağı duruma düşüyor. Şehvet, mevki, makam, para, pul bencillik açgözlülük zalimlik alıp başını gidiyor.
Doyumsuzluk insanlara kötü hasletler versede insan yararına da olabiliyor. Azla yetinmeyerek bir noktada takılı kalmaninda önüne geçiyor. Arge geliştirmeleri, insanin icin de daha iyi yerlere gelme ve doyumsuzluktanda kaynaklanıyor. Tabi nerde durman gerektiğini bilirsen iyi birşey bilemezsen kötünün de kötüsü durumuna düşürüyor