Bana her şey saçma geliyor, herkes basit gibi. Eski samimiyetime sıcak kanlılığıma nasıl dönebilirim?

Selamlar

Bir tiyatronun izleyicisi yoksa oradaki oyuncaların performanslarının da hiç bir anlamı yoktur.

• Lokantanın müşterisi yoksa dünyanın en güzel yemeklerini satsalar bir faydası olmaz.

• Trafiğe çıkmayan ve evin önünde duran bir arabanın veya hiç uçmayan bir uçağın da bir gereği yoktur.

İnsan da böyledir. İnsan ancak başka insanlarla ve toplum içinde değerli ve önemlidir.

İnsanlardan el ayak çekerek bilge olamazsınız.

Bilgelik türlü türlü zorluk ve heyecanın bulunduğu insanların arasında edinilir. Toplum içinde zıtlıklar hakimdir. Kendiniz aşağı gören gururlu ve kibirli bir maske takar. Ezik olan başkalarını ezmeye çalışır. Ancak kendini değerli bulan ve değerli işler yapanlar gururlu olmazlar. Kendini bilen başkalarını ezerek yükselemeyeceklerini bilirler.

İşte tüm bu zıtlıklar içindeki insanlık sahnesinde rolünüzü iyi oynayarak "insan" olmaya uğraşacaksınız. Zor insanlar ve zor durumlar tabii ki olacak. Ancak zaten sahnedeki oyunun amacı bu.

Hiç bir zorlukla karşılaşmayan birinin hikayesini anlatan bir film size ne kadar çekici gelir bir düşünün. Büyük ihtimalle beşinci dakika da "böyle film mi olur yahu" diyerek kapatırdınız.

En zevk aldığımız filmler insanların türlü zorlukları aşarak mutlu sona ulaştıkları filmlerdir. Burada bize zevk veren mutlu sonun kendisi değil oraya giden yolda filmdeki karakterin güçlü ve kararlı tavrıdır.

Zorlukları sizi "mutlu sona" götürecek kapılar olarak görün. Örneğin sizi ezmek isteyen birisine kızmak, sinirlenmek veya ondan uzak durmak kolaydır. Onu anlamaya çalışmak, sakince kendisini düzeltmesini istemek, bir derdi mi var sorabilmek ve suçlayıcı olmamak zordur. Ancak zor aslında sizi kolaylıklara götürecek kapıdır.

Sevgilerimle