Hayatım boyunca hiçbir şeye özenmedim. Bu ne bir insan oldu ne bir eşya. Küçük yaşlardan beri sürekli yokluklar ile sınandım. Buda bana böyle bir özellik kazandırdı. Param yoksa da almam olur biter. Bu konuda kesinlikle kendimi üzmüyorum. Sonuçta dünyaya herkes eşit gelmiyor.
Kölesi oluyorsunuz pahalı kumaşların demiş Şanışer. Yani benim ekonomik durumum iyi henüz param yetmiyor diye bişeyi alamadığım olmadı ama bazı şeylere verdiğim paraya acıyorum. Örneğin starbuckstan kahve içmiyorum. Bakıyorum 2 kahve alınca parası biten gençler starbuckstan çıkmıyor yazık yani. Bir mekan sırf manzaralı diye menüde çakabildiği kadar çakmaya çalışıyor öyle mekanlarda da yemiyorum. Bu benim kişisel uyguladığım bir protesto. Eğer toplumca böyle davranıyor olsaydık o tarz mekanların menüleri bu kadar pahalı olmazdı. Soruna dönecek olursam pahalı diye almadığım şey yerin dibine batsın zaten istemiyorum.