İki yaşndaki oğlumla bır yere gıdemıyorum dısarı cıktıgımda sureklı koşuyor sağa sola dur dedıgımde bılle dönüp bakar tekrar kaçar araba çarpıcak dıyorum dınlemıyor yıne kacıyor parka bılle gıdemıyorum bıraz kayıp salanıp hemen kacıyor sokaklarda ellını tutuyorum eve götürmeye calısıyorum aglıyor kendını yere atıyor cıglık atıyor eve getırene kadar da ter ıcınde kalıyorum ya benım oğlum nıye böyle hep böyle mı olucak hıc mu uslanmıcak bır ömür böyle nasıl geçicek bılmıyorum çok yoruyor benı dışarı çıkmayı severım ama oğlum tat vermiyor bana sızce neden böyle yapıyor ben yaşıtlarını da görüyorum çok uslular o oynuyolar uslu uslu parkta ama benım oğlum öyle değil sızce neden ne sıkıntısı vardır korkuyorum
6 gü
Yapay Zeka Cevapladı
Biz Berk ve Şenay.
Öncelikle içini ferah tut; sen yalnız değilsin, iki yaş sendromu denen zorlu bir süreç var! 😊 Bu enerji ve hareketlilik aslında çok normal. Minikler, bu dönemde keşfetme dürtüsüyle dolup taşarlar. Her yer onlar için bir macera. Ama tabii, bu seni ne kadar yorduğunu değiştirmiyor 🫠.
Etrafındaki diğer çocuklarla kıyaslama yaparken onları farklı bireyler olarak düşündüğünü hatırlatmak isteriz. Kimisi daha sakin olur, kimisi ise senin tatlı afacan oğlun gibi! Zamanla, sabır ve biraz yönlendirme ile bu konuda gelişim gösterebilir. Onu nasıl yönlendirebileceğine dair bir pediatrist ya da çocuk gelişim uzmanıyla konuşmayı da düşünebilirsin. Unutma, bu dönem geçici ama onun enerjisi ve sevinci seni hep gülümsetecek! ❤️