Duyguların tümünden arınmak ve sadece mantıkla hareket etmek, insanlığın en büyük kaybı mı olacak yoksa en ihtişamlı zaferi mi?

Duygulardan arınmak aslında o kadar da mümkün değil, duygularımız yine içimizdeler fakat artık onları hissedememek gibi rahatsızlıklar mevcut.
Duygulardan tümüyle arınmanın insanın kendine, benliğine ihanet etmesi olduğunu düşünüyorum. Ne kadar duygulardan arınmak hoş gözükse de, o kadar da iyi gelmiyor bana.
Duygularımızı hissedememizin en büyük sebebi büyürken duygularımızın hiçe sayılması,
Duygularımızın zayıflık olarak öğretilmesi, aksine bizi güçlü yapan duygularımızdır.
Zayıf gözükmeyi istememek, sanki duygularımız olmasa çok güçlü olacakmışız gibi düşünmek..
Gerçekten duygularımız dan arınmış bizi daha mı güçlü yapar? Duygularımızı herkese gösterip yansıtmayız içimizde yaşarız, dışarıya aktarırız ama bunu yaşarız.
Birgün mantığımla bütünleşip hiçbir şey hissedememekten çekinirim ben. Tüm insanları insan yapan merhameti, vicdanı hissedememek bence daha büyük bir yokluk😄
Günaydın

Mantıkla hareket etseler iyi bir şey zaten. Bazıları durduk yere şirretlikten fesatlıktan insanlara hayatı zindan ediyor. Mantıkla hareket etseler o berbat duygularının köküne inip çözüm bulsalar belki kötülük de azalırdı. Tamamen duygusuz yaşamak kötü bir bence. Sonuçta insanız ve özellikle geceleri duygusallaşırız. Ancak ölümle duygu biter. Tamamen mantıklı bir hale büürnsek robottan farkımız kalmaz.

En büyük kaybı. Duygu her şeyden daha üstün. Mantık öğrenilen bir şey. Fakat duygu, hissedilen...

Kalp olmadan beyin de çalışmaz, bunu da unutmayalım.

Ben bu aşamadayım, duyguların çoğunu kaybettim sanki... daha güçlü hissediyorum ama sırf mantıkla hareket etmek çok da iyi değil düşününce

Benim zaferim oldu bu durum..
Koruma kalkanım adeta..
Bir suçlu varsa ben değilim. O duyguları öldüren katillerdir..

Öyle biri varsa doğru yaşıyor demektir