Ölümü düşünmek istemiyorum?

katiliyorum. dusunmeyin desem de gun icinde idare edersiniz sonra yataga girince bu konular yine gelir akliniza. ne kadar sonumun hiclik olacagini dusunsem bile dunya'da olmamin bir amaci oldugunu da dusunuyor bir parcam. insanlara yardim etmek, muasir medeniyet seviyesinde iyi bir birey olmak, dogaya-hayvanlara sahip cikmak gibi misyonlar ediniyorum kendime, bunlarin sonucunda beni bu ahlaka iten bir sey olmali diye dusunuyorum. tekrar edeyim; onerdigim kitabi kesinlikle okumaya calisin az da olsa rahatlatacaktir kafanizi.

muzik olmadan ne spor yapabilirim ne yemek. benim icin de cok onemli bir yere sahip muzik. ben realistim daha cok. sadece bu tarz konularda bilinmezligin verdigi etki sayesinde hayalperest olabiliyorum. ve evet dunya gercekten cok acimasiz bir yer dusununce. mesela babamin besledigi yavru kopekler suya kapilip bogulmuslar kim bilir ne yasadilar ( Ankara 'da bir avmnin arazisinde besliyordu oranin yakinindan da cay geciyor oraya dusmusler) hani dusununce daha bebekler ve doga onlarin canini aliyor hem de suda bogarak. bu sadece bizim bildigimiz, daha dunya'da neler oluyordur ben bu cumleleri yazarken bile. tum bu yasamin bir anlami yoksa bu cekilen acilar neden var insan merak ediyor iste.