Hey sen😳evet, evet sen. Yoksa sende mi savunduğun şeylerle hep çelişirsin?

Bir fikri, düşünceyi, inancı, ideolojiyi vs. radikal bir şekilde savunmak doğru değildir. Bağlılık duymak iyidir fakat aşırıya kaçıldığında her şey gözünüze siyah beyaz görünmeye başlar. Mutlak bir doğru vardır sizin için ve kafanızdaki profile uymayan herkes hatalı, suçlu, yanlıştır. Diğer ihtimaller üzerine düşünmezsiniz.
Kafanızdaki kalıplaşmış fikirler ve inançlar sebebiyle sürekli yargılayıcı bir tavır içinde olursunuz. Çevrenizle sürekli çatışırsınız, yalnızlaşırsınız. Dolayısıyla savunduğunuz 'dava'da ne kadar haklı olduğunuzu düşünürseniz düşünün bir süre sonra bitkin düşersiniz, yorulursunuz. Psikolojiniz kötü etkilenir. Çünkü insan sosyal bir varlıktır. Her ne kadar herkes birbirini b*klasa da şu bir gerçek ki, insanın insana ihtiyacı var.
Benim açımdan en önemli kısma geliyoruz şimdi: bu tarz insanlar objektif olamazlar. Hani aşık olduğunuz insanın hatası bile gözünüze batmaz ya. Görmezden gelirsiniz ya da. Eleştirmezsiniz. Doğru-yanlış ayrımını yapamazsınız. Mantıksallıktan uzaklaşırsınız. Duygularınızla hareket edersiniz. Bu da öyle bir durum işte.
Sorduğun soruya kendi açımdan cevap verecek olursam, evet kendimle çeliştiğim olmuştur muhakkak. Kaldı ki ben radikal veya fanatik biri değilimdir. İnsan sürekli kendiyle çelişen bir varlık zaten. Bazen bunu bilinçsizce yapıyoruz. Bazen de kendimizle çeliştiğimizin farkına bile varmıyoruz.
Not: Ben de bir feministim. Detaydaki görseli ciddiye alamadım. Trollse üzücü, trol değilse daha üzücü.

ben bu hayata kendimle çelişmeye ve sna platoniq olmaya gelmşm