Özellikle de son çıkan filmden sonra Joker oldukça beğenildi çünkü çoğu izleyici Joker'de kendini gördü. Buna inandılar. Dışlanan, aşağılanan birinin içindeki psikopatın çıkması. Aslında hayatım boyunca ben de hep dışlandım, ben de fiziksel, duygusal şiddete maruz kaldım, hiç istediğim kişi olamadım mesela. O havalı, herkesin sevdiği, fikirlerinin deger gördüğü ben olamadım. Hep beni aralarına almadı insanlar, beni sevmediler, kötü birisi değildim ama sevmediler işte. Şimdi onlara bakıyorum ve çoğu Joker'i seviyor, örnek alıyor aslında ne kadar da saçma değil mi? Onlar hiçbir zaman öyle biri olmadılar, hep üzdüler, kırdılar, aşağıladılar, vurdular, içimden söylemek geliyor onlara; sen hiç dıslandın mı? Sen hiç her gün gücünü göstermek için ezdiğin insanlardan birisi gibi hissettin mi? Yalnızdım, sıkılıyordum, arkadaşım yoktu, onlar gibi bilgisayarım yoktu, onlar gibi güzel oyun oynayamıyordum, başka bir şey yapmak zorundaydım. O oyunu çok iyi oynadığımı söyledim, yalan söyledim hep, hep yalan soyledim işte. Yalan söylemek istiyordum çünkü gerçeklerim onların beğeneceği kadar havalı değildi. Sonra ortaya çıkınca yalanlarım, beni daha çok dışladılar, yalancısın dediler, daha çok ezdiler ama hiçbirisi "Neden?" diye sormadı, "Neden?" diye. Yalanlarımın sebebi onlardı. Başka şeyler yaptım, kötü birisi olacaktım...
Beni insanlar hiçbir zaman farketmedi, arkadaşım olmasını isteyeceğim insanlar. Sevdiğim kişi bile beni hic görmedi, hiç ona onu sevdiğimi söyleyemedim, biliyordum, o benim gibilerden hoşlanmazdı. Bu onun suçu değil biliyorum ama ben de ben olmak istemezdim. O hiç yalnız hissetmeyecek ama ben şafaktan gün batımına kadar onunla olacağım.
Sevgili soruyu soran kardeşim, sorunun altına bunu yazdığım icin lütfen bana kızma, sadece Joker bana bunu hatırlattı.
Bir gün her şey değişecek ve ben o zaman susacağım, herkes yaptıklarının bedelini ödediğinde susacağım, sadece susacağım, tanrı konuşacak.
En İyi Erkek Görüşleri