u Arama kurtarma olarak ilk telefona Hatay'a geldik. Gecenin karanlığında pek bir şey anlamadık, ama hava aydınlanınca asıl felaket ortaya çıktı.
Sizce Ülkemiz olarak bu yaraları sarabilir miyiz? Elimizden geldiğince destek olmaya çalışalım.
Kendimde onların içinde sokakta kalmıs birisi olarak söylüyorum her sallatıda içim tuhaf oluyor. Eskiden depremi hafife alır geçer diyen ben panik atak geçiriyorum ölüceğim gibi hissediyorum. Dün ilk olduğunda ağlamaktan ciğerlerim şişti , hersey yerde 37 hafta gebe annem kalkmıs cam kırıklarını topluyor sancısımı desem tuttu beni sakinleştirmelerimi. Çıktık dısarı bir sekilde Allah'tan binalarımız sağlamdı ama bir sürü insan öldü bildikçe gözlerim hâlâ doluyor. İlk gidişimizde hayvanımıza kadar hastaneye gittik yıkılan binaları göremedim ama dısarı dahi çıkmadık ayrılamıyoruz birbirimizden, eve gir çık yapmaktan okulda soluğu gece bulduk toplanma yerleri olmasa biz evden dısarıda arabada yapamazdık çünkü çok soğuktu ve evde deprem anında aniden Elektrik gitti 7. Kattan asağıda inemiyorsun zaten bide önünü görmüyorsun elektrik yok benim nefesim kesildi deprem anında bayıldım gibi zannediyorum. 7 kattan merdivenle inene dekte yıkım anında kurtulamazdık eğer yıkılsaydı bizimde kurtulma sansımız sadece sansa bağlıydı yıkılsa enkazdan sağ çıkma , sansımız kadardı ömrümüz. Ben sadece sunu o an düşündüm. Deprem oluyor dedim anne deprem oluyor, anne biz öleceğiz diyip titiryorum Konusamıyorum ve sakin ol diyorlar bana ama sakin olamıyorum sakin ol seslerini duyuyorum sadece ve beni nasıl çıkardılar o evden inanın hatırlamıyorum , ben kaçabilicek kadar düşünemiyorum o an ne oldu bilmiyorum, elektrik gidince benim bilinç kapandı o anıda fazla hatırlamıyorum sadece 8 e kadar hastanedeydik arabadaydık bir süre ve eve geldiğimizde de hala tiriyordum, 2. Deprem saat 1 de oldu yine aynı siddette yine dısarıdaydık bugün niyeyse eskisi gibi olmuyordu dusumuzu falan aldık uyuduk gece okula geldik Hersey normalmiş gibi davranmaya çalısıyorum fakat biliyorum normal değil hala besik gibi sallanıyoruz ama bunu bilip hayatıma olduğum gibi depremi normallestirmezsem psikolojim bozuluyor. Duyarsız zannediyorlar beni halbuki herkesten en çok korkan benim bu durumda. Ağlayarak öfkem bosaldı. Her sallantıda içim bir tuhaflasıyo heyecanlanıyorum ve sokaktayız bu o kadar kötü ki. Yasadığımıza, sevdiklerimizin yanımızda olması bile Şu an sevindiremiyor beni. Ben evimi, huzurumu özledim. Biliyorum zor ve bunu yasayanda tek ben değilim ama umarım artık biter bu azap biter bu illet Allah yaralılara şifa sehitlerin mekanını cennet eylesin ölenlerin yakınına sabır versin birdaha depremde yasamayalım düşmanıma bile istemem bunu o kadar kötüydü ki bu. 22 yıldır yasadığım korktuğum en kötü gündü 6 subat
Umarım sizin için tek dileğimiz tüm Türkiye olarak en iyi şekilde bu psikolojiden bu durumdan bı an önce çıkabilmeniz çok zor bir durum ama can kaybı yasamamana sevindim ailen sen iyisiniz artık yapabilecek şey önümüze bakmak keşke böyle olmasaydi ama oldu Allah yardımcıniz olsun devletimiz elinden geleni yapıyor yapacaktir da yardımlar her köşeden geliyor elimizden geldiğince moralleriniz morallerimizdir.. hepimiz yanınızdayiz Allah yanınızda 🙏🏼❤️
@bttryflyx tek umudum annemin karnında ki çocuk , o kadar korktum ki insan depremde kaçarken ben yere düştüm o anda ağlamaya basladım dısarı çıkamıyorum düşünemiyorum hiçbir şey. Panik ataklarım zaten tutarda o anki çok farklıydı. Cisim bana çarpınca dahi korkuyorum Şu an . Gerçekten o an onu yasayan insanlar biliyor her an dısarı fırlayacak kıvamdasın hele o çocuklar hiçbir sey anlamadığı halde ağlamaları ve yer sallanıyor diyip okuldan bile korkuyorlar gereksiz yere korku var herkesin üzerinde. 21 yasındaki erkek kardeşim ve diğer kardeşlerim çok soğukkanlılar ben naif bir kızım duygusalım ben Kaldıramadım. İnsanların ölümünü Suanki durumumuzu. İsterim insanlara yardımım dokunsun ama Şu an onlardan bir farkım olmadığı gibi devletin altında evsiz sokaktayım
@bttryflyx Allah enkazdakilere yardım etsin en çok onların duaya ihtiyacı var 2 gündür hastanede sokakta okulda belki çok sıkıldık ama onlar yer altında ne haldeler bilmiyoruz , bizde yardım gönderdik. Sabah Kuzenim eve giderken yan binalardan birinin daha yıkıldığını söyledi bizimde baska evimiz yok babam sadece devlet memuru ama şükür ki yasıyoruz sükürki sevdiklerim yanımda. Aç olsam yemek yiyebilicek durumdayım ama onlar yardım bekliyor içim cız ediyor hiçbir şey gelmiyor elimizden. Yardımları reddediyoruz çünkü onların daha fazla bunlara ihtiyaçları var
En çok yemin ederim çocuklara üzüldüm sabaha kadar kusan kusana havale geçirmeleri annemin doğum sancısı kanaması var ama bebek doğmuyor buzlama var annemin altındayım 2 Saniye ayrılamıyorum dibinden. Lavaboya gitse bayılır bişey olur diye bile kapının önünde bekliyorum. 2 gündür ruh gibiyim uykusuzum ama rek düşündüğüm şey Şu an o yavrucak ve benim melek annem. İnsanları bile üzüntülerini düşünemiyorum kimseyi aramadık herkes deli gibi bize ulasmaya çalısıyor ama Hastanedeyiz moralimiz bozuk içimden gelmiyor akrabalarıma iyiyim bile demeyi. Mesajlara falan döndük babam ailesini buldu. Gelin İstanbul'a diyorlar dedemgil amne tarafı ama gidemeyiz annem su durumdayken biz ancak buradaki akrabalarla okullara sığındık bu arada deprem durmamıs artçıllar nedeniyle hâlâ binalar yıkılıyor 1 kere uykumda hissettim gündüz 4 defa deprem olmus bir sallantıyla Gece yine okula gidebiliriz
Çok Tesekkür ederim sizlere destekleriniz için. Canlar kurtulsunlar , çocuklar kurtulsunlar. Biz onların sayesinde yasıyoruz onlar masumlar, onlar günahsızlar biz bu kadar korktuysak onları düşünemiyorum ben çocuk ağlamasına bile dayamamam. O yıkılan binaları gördüğümde konyadaki köpeğe yapılan zulüm geliyor gözümün önüne biz caniyiz Allah bize azap veriyor. Biliyorum ki ama doğmamıs çocuğun suçu yok çocuklar soğukta perişan durumladar enkazda anne diyorlar sesleri kulağımdan çıkmıyor kafayı yicek gibiyim dokunsalar ağlayacağım ben Şu an bu durumdayken yıkılan binalardaki insanlar.. Ben düşmanıma bile o durumda acır ve basına gelmesini bile istemem gerçekten 2 gündür kabus gibi yasıyoruz o kadar isterdim ki gerçek olmamasını bunların kabus olmasını uyandığımda geçmesini 🥺😢
u Merhaba.
Öncelikle bu örnek davranışınız için sizleri kutluyor, yapacağınız çalışmalarda size başarı ve kolaylıklar diliyorum.
Maddi kayıplar hiç önemli değil, bugün olmazsa yarın onları bir şekilde yerine koyarız. Ancak kaybedilen canların telafisi hiç mümkün değilken, yaşanan travmaların etkisinden kurtulmak çok zor.
Van depremini yaşamış, önemsiz bir maddi kayıp haricinde zararsız atlatmış birisi olarak, üzerinden 12 yıl geçmiş olsa da; son derece sakin ve soğukkanlı birisi olmama rağmen en ufak bir sarsıntıda kalp ritmim değişiyor. Zarar görmüş, enkaz altında kurtarılmayı beklemiş, yakınlarını kaybetmiş, enkaz başında sevdiklerinin kurtarılmasını beklemiş insanların psikolojilerinin ne kadar hassas bir duruma geldiğini, ne kadar bozulduğunu tahmin bile edemeyiz. Diğer tedbir ve yardımların yanında deprem bölgesine kesinlikle bir psikolog ordusu gönderilmeli.
Hep “hatalardan ders alalım” diyoruz ama yine aynı kafada devam ediyoruz. Allah sonumuzu hayır etsin.
Çalışmalarınızda kolaylıklar diliyorum. Umarım hep sevinçli haberle sonuçlanan çalışmalar yaparsınız. Allah yardımcınız olsun.
Teşekkür ederim hakan abi, yaklaşık 1 1.5 ay önce Eskişehir yanlış hatırlamıyorsam 4.5 şiddetinde sallandı. Sanırsam hatırlayıp yaşadığım ilk depremdi.
4.5 olmasına rağmen televizyonum tablolarım bir çok şeyim düştü 10 saniyede. Ve yer altından gelen sesle kanım dondu.
Bu maraş depremi görüp şahit olduğum en büyük depremdi gidip olay yerinde gözümüzle gördüğümüz zaman ciddiyetini daha net anladık.
Enkaz altından çıkardığımız insanlar, ailelerin feryatları bir anda yıkılmış yuvalara şahit olmak
Bu yaşıma kadar en tekilendiğim olayların başında yer alıyor
200 tane battaniye aldım bu gün tanesi 200 lira incecik ya her yerde yağma yapanlar mı dersin ihtiyacı olmadığı halde deprem çantalarını çalanlar mı dersin her şey var burada.
İnsan olmayı öğrenemedik bir türlü. Daha neler neler var da işte.
Allah sizlere gayret kuvvet, hak etmediği yardım malzemelerini alan çapulcu şerefsizlere de akıl fikir ve utanma duygusu versin. Kolay gelsin.
Bu ekonomide zor. Ayrıca yıkımın gerçek boyutunu, tam olarak kaç kişinin öldüğünü, kaç kişinin evsiz kaldığını hiç bir zaman bütün şeffaflığıyla öğrenemeyeceğiz. Verilen ölü sayısı sadece kimlik tespiti yapılanlar. Deprem mağdurları bu travmadan yıllarca çıkamayacak. Annesiz, babasız kalan yavrularımız var, evlatlarını kaybedenler var, hükümet onların hayatını kolaylaştırmaktan çok başkaları prim yapmasın derdinde, bir de bu felaketi nasıl oya çeviririz, bundan nasıl oy kaybetmeden çıkarız kaygısında. Bu kafayla deprem yaraları sarılmaz.
Saramayız. İnsanımız eğitimsiz. Bizim kaliteli mimarlarımız, mütahitlerimiz var ama hepsi yurt dışına yapıyor. Bixim çok kaliteli meyve sebzemiz var ama yurt dışına veriyoruz. Halkını bu kadar 2ci sınıfa koyan insanlarınız yönetim anlayışımızla bir yara saramaz yara açarız
Cevap
18Cevap
Sara bilirmiyiz belki maddi olarak sarılır lakin ya o korku ve manevî yoksunluk nasıl sarılır ki bir resim vardı her aklıma geldiğinde gözlerim doluyor bir baba enkaz altında kalan kızının cansız bedeninin elini tutmuş nöbet bekliyor. Şimdi nasıl saracağız bu yarayı maddiyat sararmı bu yarayı şimdi para için herşeyi yapan bizler paranın hiç bir şeye yaramadığını görüyormuyuz. Yani saramayız bu ateş düştüğü yeri yakıyor. 17 Ağustos nasıl unutulduysa Düzce yi Kastamonu Rize Samsun afetleri nasıl unutulduysa oralarda ne kadar sarabildiysek burada da o kadar sarıp hayat devam ediyor deyip yine aynı dertlere dalacağız. İnşallah Rabb'imden dilerim bizleri bu gün olduğu gibi bundan sonrada birlik olabiliriz ve yaralarımızı sarabiliriz.
Deprem bölgesindeki arkadaşlarından haber alanların söylediklerine göre durum TV de anlatılanlardan çok daha kötüymüş.
Maddi açıdan bir şekilde toparlanılır da hiçbir şey depremde yakınlarını kaybedenlerin yaralarını saramaz.
Hiçbir şey giden canları geri getirmeyecek..
Maddi açıdan sardık diyelim 8-10 yaşındaki çocukların belkide gece uyumadan Anne seni çok seviyorum diyerek onları öperek son öpüşü oldu. Peki o çocukların yaralarını nasıl sarabileceğiz? 10 bin aşkın binanın yıkılması belki 10 yıl alsada geri getirilecek şeyler. Fakat söylediklerimin hiç biri geri getirilemiyecek. Eşiyle küs olupta, yarın barışırız biz onunla diyerek barışamadan ölmesi geri getirilemez veya sarılamaz. Yarın okul var çok sıkıcı diyen bir çocuğun, Aniden gecenin 4 ünde uyanıp etrafını betonlarla bulması sarılacak durumlar değil. Ben söylenen ölü sayısından daha fazla ölü olduğuna inanıyorum ve buna eminim. Ortalık karışmasın diye söylenmiyor. Belki 4 bin aşkın ailenin yuvası yıkıldı. Peki bunlar sarılabilecek mi? Hayır
Asla bu günler ne unutulur ne de unutturulur çok sor günler deprem der geçerdik hani sık sık olmadı için ama gerçekten büyük felaketler den birmiş canlı canlı görmedik televizyon dan görümüz kadarı ile çok zor Allah sabır versin ordaki herkese güç kuvvet cesaret versin rabbim bir daha yaşatmasın inşallah dua etmek den elimizden geldikçe yardım etmekten başka bir şey gelmesin
Tüm yaralarını sarmamız mümkün olmasa bile maddi- manevi yanlarında olmak, bu felaketten olabilecek en kısa sürede kurtarıp yeni hayatlarına kavuşturmak onlara çok iyi gelecektir. Emeğinize, çabanıza sağlık şimdiden.
Fotoğraflara ağlayarak baktım resmen içim acıyo psikolojimiz asla yerinde değil Allahım inşallah en azından şimdiden sonrakiler o enkazlardan sapasağlam çıkarlar Allah yardım etsin dualarımız onlarla canlarım benim ya😔🙏
İnşallah saracağız... Elimizden geleni yapacağız...
Beni asıl korkutan beklenen İstanbul depremi...
Allah korusun, onun yaralarını sarmaya Türkiye'nin ekonomisi yetmez.
Deprem sigortaları iflas eder...
Benim üniversiteden iki tane arkadaşım öldü ney onları geri getirir ki
Başınız sağolsun
99 depreminde aynı şeyler yaşandı. Aradan 24 yıl geçti. Hiç bir şey yaşanmamış olmamış gibi devam etti.
Yaralar sarılır, ama tedbirler alınır mı bilemem.
Maddi olarak sarılır , düzeltilirde manevi olarak mümkün değil. Kaybettiğim arkadaşlarımın , tanıdıklarımın yerini hiçbir şey dolduramaz , içimde açılan yara sarılamaz.
Yasanan her depremde sardigimız gibi bunu da saracağız Türk milleti olarak. fitne fesatlara musade etmeden sadece bu durumdan en az hasarla nasil cikabilirizin planini yapmamiz gerekiyor. Sicak yatagina girip sicak corbasini icerken ahkam kesenleri enkaz yerinde görmek isteriz. Bu acı hepimizin acısı tek yürek olup ordaki vatandaşlarimizi en kisa zamanda olagan hayatlarina geri döndürecegiz insallah Allah sizlerden de razi olsun ayaklariniza taş degmesin kolayliklar dilerim
Atlatilir yaralr da sarilirdi bir nebze ama yetersizlik, sesini duyuramamanin verdigi caresizlik daha da kötü maalesef Allah yardimcilari olsun enkaz altinda kalanlara dayanma gücü versin
Giden mallar telafi edilir de canların telafisi olmaz. Ne yazık ki. Allah geride kalanlara sabır versin.
Asla kampanmaz bu yara. Elbette maddi manevi desteğimiz her zaman elden geldiği kadarıyla olacak. Ama onlar o anı yaşamış insanlar.
s Deprem yaralarını sardık diyelim, köhne zihniyetler üremeye ve bir sonraki depremde evlerimizi başımıza yıkmaya devam etmeyecekler mi?
Ilk zamanlar birlik olabiliriz ancak sonrası? İnsanlar kaybettikçe ofkelenicek ve unutulup gidilicek tıpkı maden felaketinde olduğu gibi..
Maddi açıdan yaralarını sarsak kalplerini nasıl saracağız... Çok zor çokk.
Kac kişi öldü nasıl sarılsın önemli olan baştan bu binaları düzgün yapmakti
Zor olacak gibi gözüküyor, unutulmayacak ama alışılacak. O his, o acı, o kaybediş duygusu hiç geçmeyecek. Umarım en az hasarla atlatırız bu durumu.
Kapanmayan yara olarak kalıcak maalesef. Bir daha başka yara açılmamasını sağlamak çok daha önemli
En İyi Cevap