Hiç mutlu değilim çok mu yalnızım?

Eski sevgilim meslek sahibi bi kızla nişanlandı. Kız benden güzel benden paralı ailesine baktım kız kardeşleri de sosyetik. Ee tabi onu seçer beni neden seçsin dimi. Bu sene annem biriyle evlendi üvey babam oldu. O çocuktan sonra başka sevgilim oldu, o da başkasına her şeyi yapmış bana gelince karaktrszliği tuttu terk ettim. Psikolojik olarak iyi değilim zaten üveyin da baskısı var üstümde her lafa karışıyor her şeye atlıyor hep o haklı o istemeden hiç bi şey olmucak falan. Keşke biri de beni çok sevseydi arkamda dursaydı şımartsaydı. Maddi sıkıntım yok ama tipim çirkin aynada çirkinim fotoğraf çekilmiyorum. Utanıyorum kendimden tip olarak. Psikolojim bozuk. Mutlu olmam için bi sebep bulamıyorum. Paran olsa nolucak , ben kendim çalışsam bile param olsa bile üvey babam da tabi faydası oldu, hep bi sonradan gördünüz gibi algı yaratıyor bende gördünüz gibi algı yaratıyor bıktım ben başkaları gibi ondan bundan dilenmedim neyse işte öyle. Ama anneme hayat güzel o Sefa'sını çekiyor evliliğin ben cefasını. Ne zaman hayatı sevicem eskisi gibi. Her gün kavga ettik üveyle psikolojim bozuldu hem çirkinim hem sevgilim yok hem işim yok hem arkadaşım yok hem herkes sanki üstümde baskı yaratıyor gibi hissediyorum şımarıklık mı yapıyorum bilmiyorum adamın her şeye bi lafı var Güneş güzel desem neden öyle dedin dicek