Çocukları dövmeyi biliyoruz. Peki çocukları sevmeyi biliyor muyuz?

Ne sevmesi kardeşim biz anca yargılamayı ve kısıtlamayi biliriz. Kurallara uymazsan hayatın b*ka saracağından bahseder. Kendi fikirlerini özgürce söyleme hürriyetini alır. Onu gün gün öldürürüz. Sonra da ot gibi olan çocuklara aferin der fikirlerini söyleyenlere terbiyesiz deriz. Sonra da bizim çocuklardan bir şey olmaz deriz. Varsın olmasın (!) yeterki ailemizin sözünden çıkmayalım uslu çocuk olalım. Belki bizi daha çok severler (!)

Ebeveynleri tarafından sevgi görmeyen bir çocuğun büyüdüğünde kendi "kızını" dövme ihtimali daha yüksek oluyor zaten. Her şeyden önce çocuklarımızı sevsek, onlara sevginin ne demek olduğunu gösterirken ögretmiş oluruz. Sevgisiz büyüyen bir çocuğun yetişkinlik döneminde kimseye güvenmeyen, dünyayı karamsar gören ve şiddete meyilli insan olma ihtimalleri yüksek bu yüzden iş işten geçmeden çocuklarımıza sevgimizi gösterelim yoksa daha çok dizimizi döveriz.

Sevgi vererek hiç bir şey kaybetmeyiz daha çok çocukların güvenini sevgisini kazanırız bu hayatta kalbi sevgi dolu insanlar var oldukça daha güzel olacak