Çocukları hayata dair önemli algılardan yoksun bırakmamak adına neler yapmalıyız?

Her çocuk bir mizaçla doğar. İki çocuğu olan aileler bunu daha çok fark edebilirler. Biz aynı davransak da onlar çok farklı gelişebilir, davranabilir. Ayrıca anne-baba olarak bizlerin onları büyütürkenki tutumları çok önemlidir. Çocuklarımız, her anlamda bizi model almakta ve hayatı öğrenmektedirler. Bu, hiç kolay bir sorumluluk değildir.

Çocuk yetiştirirken önemli hususlardan birisi de her durumla baş etme becerisi yüksek, her ortamda kendini ifade edebilen, haklarını arayabilen, isteklerini söyleyebilen çocuk olmasını sağlamaktır. Her yeni durum ve ortama uyum sağlayabilen yani ayakta kalabilen çocuk.
Anne-babanın çocuğun hayatını kolaylaştırmaması; onun adına çözüm üretmemesi, öneri vermemesi önemlidir. Çocuk bir sıkıntısını paylaştığında, “Seni anlıyorum.” diyerek duygularını kabul etmesi; sonra “Ne yapmayı düşünüyorsun?” diye sorarak “Sen, benden ayrı bir bireysin.” mesajı vermek bağımsızlaşmasına ve kendine güveninin artmasına yardımcı olur. Örneğin; “Gel beraber düşünelim.” diyebilirsiniz. Birbirinizle deneyimlerinizi paylaşabilirsiniz. Rol yapma tekniği ile farklı durumlara yeni bakış açıları, çözüm önerileri getirebilirsiniz.

Çocuklarınızı Yetiştirirken Nasıl Davranmalısınız?Çocuklarımız bizim uzantımız değildir. Bizim yapamadığımız hayalleri gerçekleştirmek için yaşama gelmemişlerdir. Onlar kendi yaşamları için vardır. Bizim yapmamız gerekenler; çocuklarımızı tanımak, oldukları gibi kabul etmek, anlamak ve kendilerini geliştirmeleri için olanaklar sunmak, hobi seçimlerine yardımcı olmak, (onların ilgi ve yeteneklerine göre, düzenli, uzun süreli gidecekleri bir hobi), sorumluluk vermek, karar verme ve seçim yapma hakkı tanımak, ona güvendiğimizi hissettirmek, yapamayacağını düşünüp geri çekildiğinde ona tekrar denemeyi öğretmek, kendi başarısızlıklarımızdan örnekler vermektir. Eğer anne-baba tutumları zıtsa, bu çocuk için en büyük problemdir. Çocuğun kafası karışır. Çocuk neyi yapıp neyi yapamayacağını bilemez. Anne-baba tutumlarının birbirine yaklaşması önemlidir. Çocuktan beklentimizin gerçekçi olması, çok yüksek olmaması önemlidir. Doğal olmak, çocuğu bizim hayatımıza katmak gerekir. Özetlemek gerekirse güçlü çocuk, hayatın kontrolsüzlük ve zorluklarıyla baş etme becerileri güçlü olan çocuk demektir. Her zaman yanlarında olamayacağımız için onları güçlü yetiştirmeliyiz. Aynı zamanda kendine güvenen çocuk, başarılı çocuktur.
Hem güvende hissettirmek hem de bir adım gerilerinden onları izlemek, ihtiyaç duyduklarında orada olduğumuzu bilmelerini sağlamak önemlidir. Unutmamalıyız ki; ne yaptığınız değil, nasıl yaptığınız ve yaparken ne hissettiğimiz önemlidir. Kendine güvenmeyen çocuk, denemez ve neler başarabileceğini bilemez!