Erkeklere Mektup: Sizden Nefret Ediyorum!

Gizli Üye

Bütün bu yazacaklarım biraz nefret içerir. Yaşadıklarımın yarattığı bu nefreti haketmediğiniz halde, hakarete maruz kalabilirsiniz. Uyarmış olayım.


Siz ki; kolunda güç, bundan dolayı toplumda üstün olan varlıklar! Doğduğunuz andan itibaren en gurur duyulası tarafınız cinsel organınız oldu. Sizin varlığınıza değer kattı bu malum parçanız.. Kim bilir kaç ana göz yaşı döktü oğlu olmadı diye hak görüldüğü dayaklardan.. Kim bilir kaç kız çocuğu nefretin kucağına teslim edildi...


Erkeklere mektup: sizden nefret ediyorum!


Doğduğunuz gibi de devam etti bu. Eğer kız olsaydınız size öğretilecek ilk şey "ayıp" olacaktı. Ya da "yasak"... Mesela öyle açıp gezemeyecektiniz ulu orta..


Kadınlardan üstün olduğunuz gibi aptalca bir algıyla büyüdünüz. Hani evet, belki de sizin suçunuz değil ama.. Ama işte... Anneniz, kardeşiniz, ablanız köle gibi hizmet etti size.. Yaratılış amacı bile malum, tam anlamıyla bu sonuçta...


Nefret duyuyorum işte tüm bunlardan! Sırf erkek olduğu için; kendinde bana vurma, beni incitme hakkı bulan babamdan en başta.. Nefret ediyorum. Haklı da olsam haksız da, hiç farketmez. Kızı da olsam, canının parçası da olsam kimin umurunda? Öldüresiye dövmesine, yüzü boynu mosmor olana dek hoyratça boğazına abanmasına hiç mi hiç engel değil baba olmak... Hatta bakın mesela yıl 2015; her yer kadına şiddeti kınıyor..


Bir genç kız, onlarca insanın içinde sokak kaldırımlarında öldürülmeye çalışılıyor. Acı feryadına, kahvede oturup da keyfini bozmaya cüret eden 1-2 amca yetişiyor. Son nefesine yakın kurtarıyorlar kızı. "Babasıyım" diyor. "Öyleyse haklıdır kesin". Son duyduklarım bunlardı arkadaşlar... Elimi kulaklarıma bastırıp çığlık çığlığa beynimi patlatmaya çalışmadan önce duyduğum son şeyler bunlardı. Çünkü bilirsiniz, babası olmak yeterli. Ve size şu kadarını söylemeliyim ki, geçerli hiç bir sebep yokken oldu tüm bunlar.


İlk değildi ama ilk kez bu kadar acıttı. Canımı değil, kalbimi.. Çünkü sırf ben o adam biraz daha az üzülsün diye nelere katlandım.. Kim bilir ki küçük kalbim ellerimde öldü. Kahrolmasın diye, nelere göğüs gerdi... Kim bilebilir ki her gözyaşındaki bitmişliği? Kim görebilir? Tek başına, yapayalnız bir pisliğe boğulduğunu, içinde ne fırtınalar koptuğunu hangi içi boş beden görebilir? O an üzerine abanmış adamın öz babasının olmasının yaşattığı korkuyu kim bilebilir? Çünkü o anın aynısını daha önce de defalarca yaşadı.. Defalarca aynı şekilde yabancı insanları taşıdı bedeni... Canı çok yandı. Şimdi ise babası.. Bunun ne denli acıttığını kim hissedebilir? O kız eve dönemez..


Her gece acısını kazıdığı, korkusuna siper ettiği duvarlara ne bakmaya, ne altında uyumaya gücü yok artık.. Sırf o adamın eksik ettiği sevgiyi tamamlamak için neler gördüğünü bilen tek duvarlar. İstemiyorum artık. Ne yaşamak, ne de acımak istemiyorum artık... Hepsi bu yüzden, nefretim bu yüzden...

Erkeklere Mektup: Sizden Nefret Ediyorum!
82 Cevap