Kafam çok karışık, depresyona giriyorum...

Gizli Üye
evliyim... eşime olan ilgimi ve heyecanımı neredeyse tamamen kaybettim. çünkü çok ilgisiz. onunla çok konuştum ama beni hiç anlamadı veya anlamak istemedi... böyle olsun istemedim. şimdilerde ise başka bir adama ilgi duyuyorum. onunla internette tanıştık ve bir kere de görüştük. farklı şehirlerdeyiz bu sebeple sürekli telefonda görüşüyoruz. bazen de akşamları msn den görüntülü konuşuyoruz. benimle o kadar ilgili ki...onun yanında veya onunla görüştüğümde kadın olduğumu hissediyorum adeta.bana yıllar önce unuttuğum heyecanı geri verdi.şimdilerde ise aklım hep onda. onu düşünmek bile kalbimin hızlı hızlı çarpmasına, içimden bir şeylerin akıp gitmesine sebep oluyor. kendimi engelleyemiyorum. adeta kapıldım ona. bir taraftan da eşimi düşünüyorum. o da çok iyi bir insan. ona asla kötü biri diyemem.ama kadın ruhundan anlamıyor işte. bana benim istediğim gibi ilgi ve şefkat göstermiyor. bu yüzden ondan zamanla istemeye istemeye soğudum. biz evlenene kadar o kadar mücadele verdik ki. çok emeğimiz var bu ilişkide. ama şu an bakıyorum da kendime soruyorum ben bunlar için mi, bu yüzden mi evlendim diye. eşime karşı olan heyecanım tamamen kayboldu. ve şimdi karşımda bambaşka biri var. bana istediğim sıcaklığı ve ilgiyi hiç ama hiç esirgemeden gösteriyor. beni öyle mutlu ediyor ki...ona aşık oldum. benim durumumu da biliyor. ona hayatımla ilgili her şeyi anlatabiliyorum. her sıkıntımı dinliyor, beni rahatlatıyor. mutlu olduğumda mutluluğuma ortak oluyor benimle. ve bana her şeyi bırakıp bana gel diyor. şimdi hayatıma bakıyorum da... bir tarafta yeterince ilgi ve şefkat göremediğim için mutsuz olduğum bir evliliğim ve diğer tarafta beni doyasıya mutlu eden bir erkek var. çok zor bir durumdayım. şimdi boşansam eşim sırf ilgisiz diye bu evliliği bitirmeye değer mi?ama bir taraftan da bu şekilde yaşamak beni o kadar yoruyor ki... üstelik boşansam kime nasıl derdimi anlatabilirim... kimse beni anlamaz ki.ailem ve bütün akrabalarım eşimi öyle çok seviyorlar ki. ben hayatta kimseye ondan ayrılmak ya da boşanmak istediğimi söyleyemem. bana aptal derler. eşim mantık olarak bakıldığı zaman benim için gerçekten ideal bir insan. ama evlilik sadece mantıkla olmuyor inanın bana. evet evlilikte mantık da olmalı ama bence duygusallık eksikse o evlilik mutlu edemiyor insanı. en azından ben öyleyim...keşke hiç evlenmeseydim o zaman her şey daha kolay olurdu. keşke evlenmek için bu kadar acele etmeseydim. şimdi o kadar pişmanım ki. çok yoruldum artık mutlu rolü yapmaktan etrafa karşı... ama mutsuzum işte.vicdanım da sızlıyor derinden çünkü kendime soruyorum eşim gerçekten ona böyle yaşatmamı hak ediyor mu diye... başka biriyle görüşmemin doğru ya da yanlış olduğuna bile karar veremiyorum...içim acıyor dostlarım. inanın çok çaresizim. oturup saatlerce hatta günlerce ağlayasım var. bazen kendime soruyorum sen ne yapıyorsun kendine gel diye... ama ne kalbim ne de beynim bana yanıt verebiliyor. nereye kadar sürecek böyle bilmiyorum. kalbim binbir parça. eşime de kızıyorum üstelik
Güncellemeler
+1 yıl
içimden...neden beni başkasına mecbur ediyor diye...bu şekilde eşim bana ilgi gösterseydi ben belki de hiç bu olayları yaşamayacak mutlu mesut ilerleyecektim yolumda. ama olmadı işte... keşke diyorum hep, keşke...
Güncellemeler
+1 yıl
çocuğumuz yok
Kafam çok karışık, depresyona giriyorum...
27 Cevap