Evden kaçıp gitmeye ve yeni bir hayat kurmaya karar verdim.. Başıma iş gelmemesi için ne yapmalı/ yapmamalıyım?

Gizli Üye
Lütfen kaldırmayın bu soruyu. Troll soru değil bu. Vazgeçirmeye de çalışmayın. Gerçekten çok bunaldım.. Aynı evde yaşadığım kendi öz anne ve babam bile anlamıyorlar beni. Bu zamana kadar bir kere bile yüzlerini kara çıkartmadım. İyi, terbiyeli ve çalışkan bir insan olmaya çalıştım ama yetmedi. Ne kendi öz anneve babama, ne de çevremdeki insanlara yetmedi beni anlamaları ve sevmeleri için.

Türkiyenin en iyi ünilerinden birinde zorla mimarlık okutuyorlar bana. İstemeye istemeye, öyle öyle okula gidiyourm. Sabahlara kadar oturup çizim yapıyorum ama yeteneğim yok ve çok zor. Babam yine laf söylüyor "ben olsam götümle yaparım bir b*k yapamıyorsun sen"... Annem diyor ki"yeteneksizsin sen, beceriksiz.. Abin kazanmalıydı o okulu senin yerine" gerçekten bıktım artık. Üvey evlat da değilim ki, olsaydım bu kadar üzülmezdim yapılanlara. Daha çok şey var yaşadığım, bunlar en basitleri ama bardağı taşıran son damlalar artık..

Boğazıma kadar doldum artık, nefes alamıyorum boğuluyorum. Ölmeyi bile düşündüm ama, arkamdan yalandan ağlamalarını üzülmelerini istemiyorum.
Ölmek istiyorum, ama ölemiyorum. Kaçıp gitsem başka bir şehire, başıma iş gelir diye korkuyorum.

İnternetten yatılı iş ilanlarına falan baktım ama, tecrübeli eleman arıyor her yer.
ideallerim vardı benim, umutlarım vardı hayata karşı. Beklediğim biri vardı gelecekte karşılaşacağımı umduğum.
Sadece bu gece, sadece bu seferlik kendime acıyayım, bunu da çok görmesin bana hayat.

Yüzüm güzel değildi belki ama, kalbim güzeldi l*n benim. Bana kötülük yapan insanların dertlerine bile üzülen biriydim ben. Kimseyi kırmadım, incitmedim.. Tartışmaları sonlandırmak için konuyu değiştirren biriydim ben. Hiç bir zaman silah olarak kullanmadım gözyaşlarımı, tek başıma ve sessizce karanlıklarda ağlayan biriydim ben.
Tek bir kişi bile neden anlamıyor beni? Neden kimse görmüyor içten içe çığlıklarımı? Niye bir kişi bile yüzüme bakınca göremiyor kırgınlıklarımı ve hayalkırıklıklarımı? Neden hiçkimse "boşver, senin canından önemli değil" demiyor ki bana.
Peki sorarım size, kaçmak ya da ölmek, birazcık da olsa değerimi arttırır mı sevdiklerimin gözünde? Yoksa sonsuzluğa da yalnızlığımla mı yürürüm?
Evden kaçıp gitmeye ve yeni bir hayat kurmaya karar verdim.. Başıma iş gelmemesi için ne yapmalı/ yapmamalıyım?
47 Cevap